domingo, 15 de marzo de 2015

La pesadilla de Darwin



Comentario Personal

Tanzania, un país africano afectado por el hambre, se ve envuelto en la necesidad de trabajar para las grandes industrias pesqueras, pudiendo así sobrevivir a la pobreza, convirtiéndose este en el tema principal de la película.

Miles de aviones llegan diariamente al lugar, para cargar los peces que día tras día recogen sus habitantes. Lo paradójico, es que los propios pescadores no pueden alimentarse de las propias capturas, ya que este producto es dirigido a las grandes empresas europeas, y para los habitantes es un bien lujoso que no se pueden costear.

La mayoría de los hombres de este país trabajan en el mar, mientras que muchas de las mujeres se dedican a la prostitución para sobrevivir, ofreciendo sus servicios a los pilotes de aviones. Otra gran parte de la población, no cuenta con ningún recurso de estos para poder subsistir, por lo que hay mucha población que vive en la calle.

Como vemos, son los países ricos los que se aprovechan de las personas menos desfavorecidas, consumiendo productos, que en muchas ocasiones, no se sabe cual es su procedencia, ni mucho menos saben cual es el proceso de creación. 

Existe una sobre explotación, tanto hacia las personas que trabajan duramente a cambio de muy poco, como hacia el medio ambiente. Esto último se ve en la pesca masiva diaria, que hace que el lago se quede continuamente sin peces, y por otro lado, las situaciones de vivencia de los trabajadores de la zona. Muchos y muchas de ellos y ellas, viven bajo los desechos de los peces, y la pobreza los impulsa a comer dichos restos. Esto ocasiona enfermedades que se transmiten unos a otros, teniendo condiciones de vida poco saludables.

En cuanto al tema social de este país, existen enfermedades como el sida, que se transmiten de unos a otros a causa de la prostitución. Por otro lado también se encuentran las drogas consumidas por los más jóvenes y las guerras entre países. Todas ellas producidas por la situación de pobreza, de las que pocos escapan, y que desencadena en muertes tempranas.

Por ello, las personas que viven en países desarrollados, deben tener una conciencia crítica a la hora de consumir, conociendo cual es la procedencia de los productos y cual es su proceso de creación. Esto nos ayudaría a terminar con la explotación de países como estos, donde las grandes industrias comerciales se apoderan de sus servicios sin aportarles apenas beneficios.


Alba Pérez Araujo




Comentario personal

La pesadilla de Darwin es un documental político, sobre los efectos sociales y ambientales de la industria pesquera en el Lago Victoria en Tanzania.
En este vídeo observamos, como la población cercana al lago, que trabaja pescando en él, es explotada, ya que nisiquiera se pueden alimentar de lo que pescan, ya que cada día llegan aviones que llevan todo esto. Vemos como una vez más las grandes empresas se aprovechan delos más pobres. Además de esto, muchas de las mujeres de aquí ofrecen sus servicios de prostitución a los pilotos de estos aviones, por lo que se puede decir que se aprovechan de toda la población, tanto hombres como mujeres.
Además de esto, todos los días se da una pesca masiva, lo que provoca que desaparecen los peces a diario, cosa que no le importa mucho a estas grandes empresas. También vemos en este documental la forma en que viven estos trabajadores del lago, ya que algunos malviven, entre los desechos de los peces. Además esta mala calidad de vida hace que muchas enfermedades se propaguen con más faciilidad, ademas de enfermedades como el SIDA que se expande cada vez más rápido debido a la prostitución.
Por eso, estos grandes paises y estas empresas que se lucran de estos trabajadores, debería tomar conciencia, y pensarlo 2 veces antes de tomar estos o productos, también poderían pagar lo que realmente pertenece, aun que en el capitalismo es prácticamente imposible. Así que como consumidora de estos productos, o de muchos oreos que están en esta misma situación, deberíamos conocer la procedencia de estos y parar de consumirlos para así ir poco a poco, con la explotación masica que estos países sufren.

Diana Rodríguez López





Comentario personal


En esta película podemos observar como un experimento termina cambiando la vida de muchas personas. En el lago Victoria en los años 60 llevan un pez llamado perca, este termina devorando todas las especies que había en el lago hasta que finalmente solo queda esta especie de pez. Cabe destacar que este experimento es llevado a cabo por los países mas "desarrollados", que lo que buscaban era producir mas y de esta manera aumentar sus ingresos. La población de esta zona ya de por si desfavorecida se ve mucho mas afectada con este suceso, lo que trae consigo aun mas hambre y prostitución.

Este no es mas que uno de los muchos ejemplos que hay de abuso de los mas grandes a los mas desfavorecidos, ya que mientras los primeros se enriquecen los segundos empobrecen todavía mas. Además, de empobrecer a nivel económico esta practica supone también un gran impacto a nivel medioambiental, ya que todas las especies autóctonas del  lago desaparecieron por completo quedando como única esta que no lo era. Lo cierto es que esto no solo sucede con animales si no también con especies vegetales y todo aquello que le interese explotar y producir a los países mas favorecidos, lo que interesa es el beneficio monetario, pero no se molestan en pensar las consecuencias tan catastróficas que pueden traer consigo, a medio y largo plazo, estas practicas irresponsables y egoístas.

En el caso de Galicia un ejemplo similar seria el de los eucaliptos, una especie que fue introducida aquí con el único objetivo de producir grandes cantidades de madera en poco tiempo, pues esta especie se caracteriza entre otras cosas por su rápido crecimiento. Con la llegada de esta especie otras autóctonas como el roble se vieron seriamente afectadas, ya que el eucalipto lo que produce es la acidificación y sequía del suelo, lo que  perjudica al resto de vegetación de la zona impidiendo o dificultando su crecimiento.

Irene Sampil Domínguez

miércoles, 11 de marzo de 2015

Vídeos desastres ambientales

Vídeo: Río de muerte, catástrofe ecológica por la rotura de la presa de Aznalcóllar (1998)



Comentario personal

Neste video vimos como, tras a rutura da presa de Aznalcollar, unha presa de contención da balsa de decantación da mina de pirita (FeS2). Como resultado disto aparece un vértido de augas tóxicas, que arrasa con todo o seu paso, deixando os seres vivos que atopa o seu paso, mortos. Convirtese nunha catástrofe, xa que a parte de todo o lodo que deixa o seu paso, todos os seres vivos do río non conseguen sobrevivir. Ademais destrulle terras de cultivos, e moitos mariñeiros teñen o medo de que a auga chegue o mar, donde mataría tamen a fauna deste. Ademais polas proximidades o parque de Doñana, viven con medo que este se dañe, cousa que o final pareceu ser que non.
Non sei se pudo ser unha catástrofe evitada, o mellor debería haber sido unha construcción con maiores seguridades, ou con algun sistema que impedira este tipo de catástrofe en caso de rotura, serán cousas que nunca se saberan, pois o peor que pudo pasar acabou pasando. Moitas persoas viron como as súas terras de cultivos desapareceron, moitos foron os voluntarios que tiveron que traballar para evitar que esto chegara a máis, por exemplo collendo as vidas humanas (animais e vexetais neste caso) pouco importan, que é máis importante todo aquel capital monetario que podan conseguir coa construcion da presa, sen medir as súas posibles consecuencias en caso de rotura, cousa que neste caso acabou sucedendo. Os gobernos acaban analizando máis o capital que podan gañar con estas construcción que todo aquelo que pode suceder, e coma este caso 1000 máis, xa que encoros existen en moitos sitios, e se por unha casualidade se veñen abaixo, o seu paso so deixaran destrucción, pero mentras tanto lucranse co que ganan a eles. Ademáis esta catastrofe foi máis ala, xa que as augas que contiña eran tóxicas, polo cal cando intentan facernos ver que o medio ambiente e importante so e unha mentira para que quedemos contentos, xa que esto igual se pudo evitar, sabendo que se pasaba algo ía ser unha horrible catástrofe.


Diana Rodríguez López





Vídeo: Aral, el mar perdido.



Comentario personal

Este es un caso más de los problemas ambientales que causa la industrialización. En este ejemplo, se trata de la desaparición de un mar, el mar Aral. Todo ello a causa de una masa industrial de algodón que hizo que para su mantenimiento, se secaran los dos ríos que desembocaban en este mar, tras la creación de pésimos regadíos con malos materiales, para hacer llevar agua hasta los campos de algodón.


Estos regadíos al estar mal construidos, crearon una perdida del 70% del agua de los ríos, haciendo que el mar de Aral dejara de recibir agua y con ello fuera desapareciendo poco a poco, creándose una gran catástrofe ambiental.

Pero este no fue el único problema. Con el aparecieron otros como la perdida tanto de la flora como de la fauna que habitaba el mar y con ello la desaparición del trabajo pesquero que ofrecía este a los habitantes de dicha zona. Y por si fuera poco, la desaparición del mar, hizo que las temperaturas se elevaran, y también que se aparecieran grandes enfermedades a causa de las arenas que dejó el mar.

Por eso, es importante la consciencia de las acciones humanas, ya que muchas veces con nuestros actos hacemos que la naturaleza cambie o incluso desaparezca. Un problema que no solo afecta al medio ambiente, si no que afecta tanto a este como a todas las personas que se rodean de el.


Alba Pérez Araujo




Vídeo: Prestige



Comentario personal:

Fai 10 anos tivo lugar en Galiza unha catástrofe medioambiental que afectou gravemente a toda a costa galega en especial a zona da Costa da Morte. A perdida de fuel dun petroleiro abandonado preto da costa galega e o seu final afundimento, provocou o pánico e o terror en todos/as os e as galegos e galegas.

Ante esta catástrofe acudiron milleiros de voluntarios tanto de España como doutras partes de Europa, todo o mundo se volcou e axudou nos procesos de limpeza do litoral galego, traballando a reo para retirar o fuel, que cubría toda a costa de cor negro das praias, durante meses e meses. É incrible o apoio que mostrou a xente e que non dubidou en viaxar para vir votar unha man, traballando moi duro.

Esta catástrofe trouxo consigo enormes consecuencias negativas. A nivel medioambiental,  a maior parte da vida das nosas augas viuse moi afectada chegando a morrer a meirande parte e non so afectou a animais mariños se non tamén as aves, como as gaivotas que morrían envelenadas polo fuel. Todo isto repercutiu tamén a nivel económico tanto a mariscadoras como a mariñeiros, xa que non puideron traballar durante meses.


En definitiva, unha gran catástrofe que se puido evitar si as determinadas competencias tomaran medidas no asunto antes. En cousas como estas é onde se pode observar que seguen se tomarse suficientemente en serio os problemas medio ambientais ata que ocorren desgrazas así. ¡NUNCA MÁIS!

Irene Sampil Domínguez







martes, 10 de marzo de 2015

Vídeos Decrecimiento y Consumo


Video: EL ULTIMATUM EVOLUTIVO



Comentario Personal

Neste video, vemos as diferencias entre un ser human consumidor e unha persoa responsable co medio. Este tipo de persoas consumidoras vémolas no noso día a día. pero a gran maioría non lle damos importancia ou simplemento nun momento dado nos convertimos nelas. Facemos cousas que fan que o consumo aumente, como pode ser por exemplo non pechar o grifo mentres lavamos os dentes, non nos damos conta, pero durante ese momento gastamos moita auga. Creo que esto facemolo, porque non somos totamente concientes da problemática que estamos a vivir, os recursos naturais teñen "fecha de caducidade" e chegará o día no que se acaben, pero vemos ese día tan lexos que non lle damos importancia, Por iso e importante, crear concienci disto (como futuros educadores sociales esta sería unha das nodas labores), e conseguir que a poboación sexa máis responsable co medio, que recicle, que aforre auga e outros recursos naturais etc. Debemos ser conscientes e tratar o medio ambiente como se merece, pois todo se acabará e logo non haberá volta atras.



Diana Rodríguez López





Vídeo: Carlos Taibo: Decrecimiento. Pamplona, feb- 2009



Comentario Personal

El crecimiento de consumo económico ilimitado, o lo que es lo mismo, la riqueza material, hace que los recursos naturales sean limitados. Con esto nos referimos al termino decrecimiento, que como retracta el Carlos Taibo en sus anécdotas, cuanta más economía tenga un país, más consumen sus habitantes, y con esto se disminuyen los recursos del planeta. 

Esto lo podemos ver en el ejemplo que da, de que si una persona gasta continuamente su dinero y no recibe ningún tipo de ingresos, con el tiempo, sus recursos económicos se irán agotando. Esto es lo que le sucede a nuestro planeta, los habitantes consumimos, y muchas de nuestras consumiciones son de recursos que no se regeneran, por lo que se acabarán agotando.

Si bien es cierto, poniendo otro ejemplo citado en el vídeo, hay mucha gente consciente de esta situación, pero lo único que hacemos es poner toallas o pequeños remedios que lo único que hacen es ralentizar el proceso de agotamiento, sin erradicar el problema global. Por ello se trata de un método insuficiente, ya que mucha gente no es consciente de la problemática que acarrea el consumo en exceso, o bien si lo es, no pone ningún remedio por comodidad propia.

Por último, el ejemplo más enfocado al decrecimiento, es el de los países de Estados Unidos y China. El primero se trata de un país con los últimos recursos de transporte del mundo, los más desarrollados. Esto conlleva a que exista un elevado número de automóviles, y con ello un mayor consumo de gasolina. Mientras que los avances son vistos por un lado, como satisfacción de las necesidades de la población, por otro esconden una serie de problemáticas. Al existir tantos coches, se incrementan los atascos, y con ello el tener que madrugar, el estrés en las personas y sobre todo la contaminación de la naturaleza. Esto no existe en países como China ya que al no haber carreteras no hay tantos coches, y con ello disminuyen los problemas citados en el otro caso.

Con todo esto quiero reflejar, que tanto los países como las personas con un nivel elevado de economía, se apoderan de grandes materiales extraídos de los recursos naturales, ya que al tener dinero, se pueden permitir este tipo de cosas. Mientras que por otro lado, los países con menos acomodación, el no poder adquirir ciertas cosas, implica no tener que contaminar ni desgastar la naturaleza.

Por ello, deberíamos aprender un poco más de ellos y ellas, y desde nuestra profesión como educadores/as sociales y ambientales, trasmitir y enseñar que la economía por un lado nos facilita la vida, pero por otra parte su uso irresponsable, nos arrebata a escondidas nuestro propio hábitat natural, el planeta.

Alba Pérez Araujo




Vídeo: Carlos Taibo: Decrecimiento. Pamplona, feb- 2009 (Nenufar)




Comentario personal

En este vídeo a través de diferentes metáforas como la del nenúfar, que narra como se van multiplicando los nenúfares en un día, hasta llegar a cubrir completamente el estanque sin que nadie haga nada, Carlo Taibo pretende explicar como al igual que nadie hace nada para parar la invasión completa del estanque por los nenúfares, tampoco nadie hace nada para parar las acciones que provocan la contaminación, aunque sabemos que en "poco" tiempo no habrá nada que hacer y serán totalmente irreversibles los daños.

Según diferentes estudios la huella ecológica indica que estamos consumiendo recursos con los que después no podrán las generaciones futuras.
En cuanto al consumismo también se hace alusión a esta relación entre consumo y felicidad, ya que según diferentes estudios la personas que mas consumen no son las que mejor se sienten, si no todo lo contrario las personas disfrutaban mas antes con menos que ahora con tanto.

Con todo esto a la conclusión que llegamos es que no hay aun suficiente conciencia medioambiental, ya que aunque nos están diciendo constantemente que estamos destrozando el medio en el que vivimos y que estos daños son irreversibles, como los de la capa de ozono, sin embargo no hacemos nada para frenarlo o intentar solucionarlo. A la larga todo esto será muy perjudicial, pues muchos de los recursos que estamos consumiendo sin control no son renovables.

Irene Sampil Domínguez